Semoisie trip

Lieve allemaal, 

Na een aantal weekjes, weer een bericht vanuit het mooie Suriname. Ik kan alvast verklappen dat dit het laatste verhaal is wat ik ga opschrijven, omdat ik de laatste weken te druk bezig ben met genieten. Dan heb ik ook nog wat te vertellen als ik thuis ben :). 

Na een paar weekenden uitrusten en heerlijke dagen te hebben gehad bij het zwembad, hebben we ons toch maar weer even verwend met een trip naar het binnenland. Het was een beetje onduidelijk waar we precies naar toe zouden gaan, maar hé, ' no spang, alles komt goed' zoals ze dat hier zeggen. Uiteindelijk na 4 uur rijden en 3,5 uur varen op de Boven Suriname rivier kwamen we aan bij het dorpje Semoisie. We kregen een letterlijk en figuurlijk 'warm' welkom van de vrouwen en kinderen van het dorp. Het was even wennen, want we voelde ons wel een beetje aangekeken, maar nadat we mee hadden gedaan met voetballen, was het al snel goed.

Heel het weekend hebben we geleefd in het inheemse dorpje. Kleding gewassen in de rivier, dorpswandelingen gemaakt, spelletjes gedaan met de kinderen, ananassen geplukt op de ananasberg, traditioneel gedanst, gevist en lekker in de hangmatten gelegen. Het is lastig om uit te leggen hoe het precies was, want het waren veel indrukken, maar dat maakte het juist een mooi weekend. Eenmaal ingeburgerd, vroegen de vrouwen van het dorp of we misschien nog een dagje langer konden blijven. Dit was even omschakelen, aangezien we eigenlijk stage hadden, maar deze kans laat je natuurlijk niet schieten. 'Goedemorgen u spreekt met het St. Vincentius ziekenhuis', 'Hallo, wij hebben een probleem want de boot is kapot, dus we kunnen niet naar stage komen.' 'He, wat vervelend, we zullen het doorgeven'. Het kan hier werkelijk allemaal. Nog heerlijk genoten van een extra dag, met veel spelletjes met de kinderen. Ik kan niks anders zeggen dan alleen maar lof voor deze mensen. Blij met zo weinig en iedere dag een grote lach op hun gezicht. Daar loop ik dan te zeuren als de paprika's op zijn bij de supermarkt. 

Een dag later dan gepland vertrokken we weer terug naar de stad. De laatste knuffels werden gegeven en zo stapten wij met een rugzak vol geluk ons zogenaamde kapotte bootje weer in. 

Mijn paar weken op de Acute afdeling zijn alweer afgelopen. Vandaag heb ik een dag op de operatie kamers gestaan, waarbij ik heb mogen kijken naar keizersnedes en andere operaties. Weer een hele andere tak van sport, maar heel interessant om te zien. Vooral hoe een chirurg zijn muziek a la Rick Astley op zet, zonder ontroering een mes in een buik jast en tijdens het opereren nog mee beweegt met de muziek ook. Maar goed, plezier hebben in je werk is belangrijk, zullen we maar zeggen. 

Morgen begin ik op de Neonatologie/zuigelingen afdeling. Hier sta ik nog 2,5 week en dan zit het voor mij er alweer op. Daarna ga ik nog vakantie vieren met gezellig bezoek en dan is het tijd om te gaan.  Al deze verhalen bewaar ik voor in Nederland. Voor nu ga ik nog meer genieten van alles wat ik hier doe en zal ik beloven dat ik smakelijke verhalen heb als ik terug kom! 

Oja, opa en oma, bedankt weer voor de lieve brief die jullie mij hebben gestuurd! 

Dikke brasa en tot over 5 weekjes!

Marijne