Aankomst Suriname

Hallo lieve vriendjes! 

Nu ik hier alweer bijna een week zit, wordt het wel eens tijd om iets van mezelf te laten horen! Ik probeer via Reislogger wat te schrijven, zodat jullie een indruk krijgen van het o zo zware leven hier in Su. 

Na een vlotte vlucht, kwamen we aan bij ons verblijf voor de komende maanden. Dit was ongeveer nog een uurtje rijden vanaf het vliegveld. Het was wel even omschakelen, want het leven is hier best wel arm maar voor ons toch redelijk duur.  Er zijn veel arme wijken en veel mensen die op straat leven. Naar mate we dichter bij Paramaribo kwamen, zagen de huizen er steeds 'beter' uit en werd het steeds drukker. Ondanks de armoede, is het leven hier ontzettend duur. De elektriciteit, benzine en boodschappen zijn vergelijkbaar met Nederland, terwijl een taxi 1 euro kost. Je kunt er geen touw aan vast knopen. Naast dit is het hier GROEN. In een uur heb ik nog nooit zoveel bomen kunnen zien. Bij aankomst op ons complex werden we ontvangen door een grote groep studenten. Zij namen ons mee naar een kroegje, die een partytent op straat hadden gezet en daar een feestje van hadden gemaakt. Er zitten hier best veel studenten en we leven allemaal samen, in die kroeg zullen we dus nog wel vaker komen haha. 

Omdat het afgelopen weekend Pasen was, konden we niet zoveel doen (echt heel jammer, NOT)  Veel winkels waren dicht, waardoor we lekker hebben gezwommen en een Javaanse markt hebben bezocht. Hier hebben we fruit gehaald en bananenchips, die inmiddels alweer op is. oepsie. Gelukkig heb ik ook eindelijk weer mijn vriendinnetjes Dirkje en Geertje gezien! Een heilig moment haha. Ook hebben we kennis  gemaakt met onze tweede papa, Lucien. Hij is de huisbaas en houdt hier alles in de gaten, echt een toppertje. Omdat het leven in Suriname ook vrij gevaarlijk kan zijn en we redelijk dicht bij (zoals wij het noemen) de ghetto wijk zitten, houdt Lucien ons goed in de gaten. Niet alleen hij, maar de mensen op straat, in het ziekenhuis waarschuwen ons voor de criminaliteit. De mensen zijn hier heel anders in omgang, maar ik kan het alleen maar waarderen. Lekker eerlijk, vrolijk met een heerlijk accent. 

Vandaag zijn we naar het ziekenhuis gegaan om kennis te maken. We werden goed ontvangen door zuster Tailor, het hoofd der verpleegkundigen.  Het St. Vincentius is het schoonste ziekenhuis van Paramaribo en de burgers  ervaren het als het beste ziekenhuis. Het is anders, weinig computers, weinig apparaten, geen protocollen, maar het ziet er goed uit! De komende vier weken ga ik aan de slag op de kinderafdeling, de kindjes van 2 tot kinderen van 18. De afdeling is heel mooi en is echt gemaakt voor kinderen, een grote speeltuin. Hierna ga ik nog een dagje meekijken op de Surinaamse OK  en waarschijnlijk nog een aantal dagen op de verloskamers. Na die weken zal ik waarschijnlijk switchen van afdeling en een kijkje gaan nemen op de acute zorg (soort IC). 

Ondanks ik hier pas een aantal dagen ben, waardeer ik hier wel de kleine dingen, wijko sate, paaskoekjes, facetime gesprekken en vandaag zat ik als een klein kind op mn nieuwe fiets die ik voor paar tientjes heb gekocht! Morgen begint onze werkdag om 7 u, ik laat jullie snel weer iets weten! 

Lobbi, 

Marijne